Ani işitme kaybı, işitme duyusunun ani bir şekilde azalmasıyla ortaya çıkan bir rahatsızlıktır. Tıbben, üç gün veya daha kısa sürede meydana gelen ve birbirini takip eden üç ses frekansında en az 30 desibellik sensörinöral tipte işitme kaybı olarak tanımlanır. Bu rahatsızlığı yaşayan hastalar, işitme kaybının yanı sıra uğultu, çınlama, tıkanıklık ve baş dönmesi gibi belirtiler de gösterebilirler. Ani işitme kaybının %85-90 oranında nedeni bilinmemektedir. Bilinen sebepler arasında damarsal ve viral enfeksiyonlar, iç kulakta zar yırtılması, bağışıklık sisteminin kendi vücudunu tahrip etmesi ve tümöral etkenler sayılabilir. Rahatsızlığa maruz kalan hastaların bir kısmında kendiliğinden iyileşme görülse de ağır işitme kayıplarında, baş dönmesi olduğunda ve iki hafta içinde tedaviye başlanmayan hastalarda kendiliğinden iyileşme oranı düşüktür. Bu rahatsızlık her yaş grubunda etkili olsa da 40-50 yaş aralığında daha yaygın olarak görülür.

Hastalar, muayene edilmeden ve bazı testler yapılmadan ani işitme kaybı teşhisi konamaz. Bu nedenle, aniden gelişen işitme kaybı yaşayan kişiler, zaman kaybetmeden bir kulak burun boğaz uzmanına başvurmalıdır. İşitme kaybını kulak kiri gibi bir etkene bağlamak ve vakit kaybetmek, rahatsızlığın tedavisini zorlaştırır. İlk 72 saat içinde tedaviye başlanmadığında, kalıcı işitme kayıpları yaşanabilir.

Hastaların şikayetleri olduğunda fiziki muayene yapılarak dış kulak yolu ve kulak zarı değerlendirilir. Hastaya işitme testi yapılarak, kulaktaki işitme kaybının derecesi ve hangi frekanslardan etkilendiği belirlenir. İşitme kaybının sebebinin belirlenmesi için bazı kan testleri gerekebilir. Manyetik rezonans (MR) tetkiki sayesinde işitme kaybının tümöral etkenlerden kaynaklanıp kaynaklanmadığı tespit edilir. Çocuklarda yaşanan işitme kaybında kulak tomografisi çekilerek kulak yapısındaki anormallikler incelenir. Bu testlerin sonucuna göre hastalara tanı konularak tedaviye başlanır.

Rahatsızlığın tedavisinde damar açıcı, virüs öldürücü, damar genişletici ve dolaşımı düzenleyici birçok ilaç kullanılır. Bunların içinde en fazla yarar görülen yöntemler kortizon tedavisi ve hiperbarik oksijen tedavisidir. Kortizon tedavisinde hap ve orta kulağa yapılan enjeksiyon uygulaması bulunur. Ancak, daha yaygın olarak hap şekli tercih edilir. Başlangıçta 1 mg/kg dozla başlanarak, doz azaltılarak 2-3 haftada kesilir. Kortizon tedavisinde tansiyon yükselmesi, kan şekerinin artması, midede ekşime ve yanma gibi yan etkiler gelişebilir. Bu nedenle başka hastalıkları olanlarda dikkatli kullanılmalıdır. Hastaların bir dahiliyeci tarafından değerlendirilmesinden sonra tedaviye başlanmalıdır. Hastaların bu şekilde tedavi edilmesi ayaktan yapılır. Kulaktan yapılan enjeksiyonda, orta kulağa verilen kortizon yuvarlak bir pencereden emilerek iç kulağa geçer ve etkisini gösterir. Bu işlemden yarım saat önce kulağa lokal analjezik bir krem uygulanır. Kortizonun iç kulağa geçmesi için 20 dakika kadar beklenir. Bu uygulama haftada iki defa, toplamda altı defa yapılır. Uygulama hastaya hiperbarik oksijen seanslarında bile yapılabilir. Hap şeklinde olan kortizonun yan etkileri olması nedeniyle enjeksiyon yöntemi iyi bir alternatiftir. Hiperbarik oksijen tedavisinde hastaya özel bir kapta yüksek basınçla birlikte seanslar halinde %100 oksijen solutulur. Bu tedavi en fazla 40 seans halinde yapılabilir. Tedavinin süresi hastanın yaşına ve işitme kaybının başlama süresine göre değişebilir. Erken aşamada tedaviye başlandığında, tedavi daha kısa sürede ve kalıcı iyileşme sağlanabilir.